“Leven volgens het geloof, is de sleutel tot een succesvol leven”, zei een Ghanese vriend van mij met een zelfverzekerde blik alsof hij echt honderd procent zeker wist waarover hij sprak. Ik nam de woorden dorstig in mij op alsof de woorden zo vloeibaar als water waren. Ik knikte alsof ik zelf middenin een kerkdienst zat te luisteren naar de predikant die, met al wat in hem zit, het woord van God zat te verkondigen. Ik weet hoe het eraan toe ging in de kerk, omdat ik al mijn hele leven, elke zondag, naar de kerk ging. “Amen broertje”, zei ik bevestigend, terwijl ik mijn slanke blanke handen de lucht in zwaaiden. Het leek alsof ik mijn armen uitstrekte en de wolken aanraakte.

Zo heb ik het opgepikt in de kerk. Al vanaf mijn geboorte ben ik betrokken bij het christendom. Voor mij was dat het juiste geloof.  Niet dat ik zelf de keuze had gemaakt, het werd in mijn gezicht gedrukt, alsof ik verplicht was eten te eten dat ik helemaal niet lekker vond. Maar omdat het mijn ouders waren die het in mijn gezicht drukten, moest deze maaltijd, het christendom, wel gezond zijn.

Nu kijk ik daar anders tegenaan. Ik zie veel christenen juist als schijnheilige huichelaars, maar niet allemaal. Als je alleen met feestdagen naar de kerk gaat, naar de kerk gaat om “gezien te worden” en bidt uit hebzucht, dan heeft zogenaamd geloven voor jou dus geen zin. Ik zie het vaak om mij heen dat mensen alleen christen, moslim of iets dergelijks zijn, wanneer het hun uitkomt. “God, alstublieft, help mij, ik heb u nodig!” hoor je ze dan roepen. “Waar was je toen het niet slecht met je ging?” zou ik dan vragen als ik God was.

Niet alleen mensen die naar de kerk gaan kunnen schijnheilige huichelaars zijn, ook de mensen die de kerk hebben gesticht zelf. Het komt zelfs voor dat zij misbruik maken van de mensen die wel echt ergens in geloven. Tegenwoordig bestaat het zelfs dat er criminele bendes zijn binnen de kerk. Gekker dan dit kan het toch niet worden, geloof ik.

Door al deze negatieve kanten werd er bij mij een negatief beeld geschapen over de meeste religies. Ook door de eenzijdige informatie die de media verschaft over bijvoorbeeld moslims. Niet elke moslim is een extremistische zelfmoordterrorist. Het gebeurt wel eens dat er een aanslag wordt gepleegd, maar dit komt door mensen die het geloof verdraaien en teksten uit heilige boeken verkeerd interpreteren, zoals Geert Wilders heeft gedaan met de Koran in zijn film Fitna. Er zijn mensen die hierdoor zwaar beïnvloed raken, maar die mensen bekijken het door een beslagen raam. Waarschijnlijk kijken ze ook niet verder dan hun neus lang is. Valse interpretaties en manipulatie zorgen voor valse idealen. Het zijn niet de Bijbel of Koran die verkeerd zitten, het zijn de mensen die de verkeerde kennis doorgeven.

Ik heb gebeden tot God en geloofde er in dat wat ik wilde uit zou komen en het is uitgekomen. Ik geloof, maar sta nu nog bij geen enkele groep. Vroeger werden het christendom en jodendom door mijn strot gedauwd, nu sta ik nergens, maar in de toekomst ben ik bereid zelf de keuze te maken om te staan waar ik wil staan. Ik ben er zeker van dat mijn ouders het niet eens zullen zijn met mijn keus, maar als iemand ergens sterk in gelooft, is het moeilijk om hem hiervan af te brengen. Voor veel mensen is het geloof een grote steun, een bron van geluk en hoop. Geloof kan mensen uit elkaar drijven, samenbrengen, maar ook bij elkaar houden. De een gelooft in een god, de ander gelooft in goden en weer een ander gelooft ergens anders in. Zo heeft elk individu zijn eigen ding, maar wij “gelovigen” zijn het over één ding allemaal eens. Zoals de kaart in mijn kast op de begane grond die geplakt is tegen de muur naast de wasmachine zegt: “Geloven is het zeker zijn van wat we hopen en zeker weten wat we niet zien.”

Tegenwoordig zijn er niet meer zoveel mensen die verder kijken dan hun neus lang is, er zijn geen ‘avonturiers’ meer. Maar dat geldt niet voor mij, want ik ben iemand die van onderzoeken houdt en zichzelf daardoor vaak in de knoop legt. De makkelijke weg is ook de saaiste.

Ik lig in mijn bed en denk eraan hoe het nou komt dat wij weten wat goed is en wat slecht, wie heeft het bewijs dat mensen helpen goed is en vechten slecht? Misschien is de duivel wel het goede en God het slechte, want Satanisten zien Satan juist als het goede. En Christenen zien hem juist als het slechte, maar wie heeft gelijk?

Wat als wij allemaal juist het slechte doen als we mensen helpen en het goede wanneer we mensen verkrachten, waarom telt daarbij niet de “vrijheid van meningsuiting”? Er zullen vast wel mensen zijn die stelen op bepaalde momenten goed vinden, terwijl dat ook vaak als slecht meegerekend wordt.

Als je een kind in een krottenwijk van Brazilië bent en je steelt om je familie te onderhouden, vind ik dat niet slecht, maar juist goed. Maar als je al twintig euro hebt en dan een product gaat stelen van eenentwintig euro vind ik dat slecht, want dat tel ik gewoon als hebzucht. Dus wordt er pas bepaald wat goed of slecht is als je het moment bekeken hebt? Of denkt men daar niet aan?

Uit deze column kun je zelf ook zien dat ik het zelf niet eens precies weet, dus… we kunnen gewoon democratie ervoor gebruiken!

“Je begrijpt het niet, ik kan niet meer.” Ik stort neer op de grond en voel een hand zachtjes langs m’n wang glijden. “Wees niet bang, het komt goed.” Langzaam sta ik op en zie dat hij het is. Hij zei dat hij zou komen als ik hem nodig had. Daar is hij dan, zonder veel te zeggen begrijp ik wat hij bedoelt. Maar waarom doet hij dit? Waarom is het zo dat degene die ons het meest pijn doet, ook de oorzaak is van onze lach?

Liefde, iets dat iedereen wel kent. Alleen men ervaart het niet als hetzelfde, de een beleeft het als een nachtmerrie, de ander is in de zevende hemel. Maar wat is nou houden van? Een goede definitie is er niet, je houdt meer van het ene dan het ander. Alleen de manieren zijn zo anders, evenals de gevoelens. Maar houden van doe je niet zomaar, je houdt van iemand die voor, achter, naast, boven je staat. Die je steunt als het even niet goed gaat, die er altijd voor je is. “Ik hou van je.” Gechoqueerd keek ik naar m’n beeldscherm, ik kon niet geloven wat ik las. Meent hij dit nou? Na vijf minuten stilte stuurde hij weer  “Ik hou van je.” Zonder na te denken antwoordde ik terug “Ik ook van jou.” Velen gebruiken ‘houden van’ als stopwoordje, zij hebben niet door wat voor vragen het bij de ander opwekt. Je kunt houden van elkaar als vrienden maar ook weer eens een stapje verder.

Daar zit ik dan. Huiverend luister ik naar hem. Terwijl hij doorgaat met het vertellen van zijn gevoelens, bedenk ik bij mezelf: ‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ Een relatie vol met vertrouwen, geluk, liefde, wat wil je nog meer? Maar toch zit ik met de vraag, waaraan heb ik dit verdiend? Als het slecht gaat, verlangen wij naar het goede, als het goed gaat vragen wij ons af waarom. Maar wat nou als diegene waar we zoveel van houden ons verlaat?

Liefdesverdriet is te vergelijken met heimwee. Het gaat pas over als je terugkrijgt wat je kwijt bent. Mensen met liefdesverdriet kun je niet zo zeer helpen. Troosten lukt wel, maar dan vooral door de dumper zwart te maken. Het is een aanpak die bedoeld is om iets van boosheid en opstandigheid op te wekken bij het slachtoffer. Maar tegelijkertijd wekt het weer de gedachtes op dat het houden van de dumper voor niets was. Uiteindelijk kan alleen nieuwe liefde het hartverscheurende gevoel helen. Een verse verbinding met een heel ander persoon kan de oude verbinding overbodig maken.

Liefde is een cirkel die begint bij vrienden, eindigt bij een scheiding en weer begint met vriendschap. Een cirkel die ik nooit zal begrijpen en waar ik ook nooit uit zal komen.

‘Straattaal is de mengtaal die jongeren van verschillende culturele en sociale achtergronden in het dagelijks leven spreken op school en op straat. Niet alle straattaalsprekers behoren tot dezelfde groep of subcultuur. Voor straattaal geldt, net als voor jongerentaal, dat het niet toegeschreven kan worden aan een specifieke en afgebakende groep jongeren. De straattaal bestaat niet.’ Deze beschrijving geeft Wikipedia over straattaal.. Klopt dit eigenlijk wel? Bestaat de straattaal niet?

Mohammed is een 16-jarige jongen van Marokkaanse afkomst. Hij woont in Amsterdam Zuidoost en gaat met veel allochtonen om. Op een middag  loopt hij  door het winkelcentrum. Een doodonbekende man loopt naar hem toe en zegt: ‘Bonjour,comment vas-tu?’ Mohammed kijkt de man raar aan en probeert te begrijpen wat deze bedoelt. De man maakt rare gebaren, Mohammed kijkt de man van top tot teen aan en loopt weg. In de Lidl komt Mohammed weer een doodonbekende man tegen. Deze zegt tegen Mohammed ‘Ofa’. Mohammed lacht naar de man en antwoordt beleefd: ‘Goed hoor.’ Hij staat bij de kassa en hoort een Ghanese vrouw  tekeer gaan tegen een kassière. ‘KWASIA!’ hoor je de vrouw zeggen, Mohammed staat stil en bedenkt: ‘Deze kassière heeft de mevrouw echt boos gemaakt.’

Raar he? Mohammed is Marokkaans, maar weet toch wat hij moet zeggen als iemand zegt ‘Ofa’. Hij is Marokkaans en weet toch wat hij moet denken als hij een Ghanees boos hoort schreeuwen ‘KWASIA!’. Vreemd. Mohammed is een jongen van Marokkaanse afkomst en weet wat deze woorden betekenen. Maar als iemand naar hem toekomt en zegt ‘Comment vas-tu?’ kijkt hij deze persoon raar aan. Hoe komt het dat Mohammed deze Surinaamse en Ghanese woorden kent? Zoals je al las gaat Mohammed met veel allochtonen om. Zijn beste vriend is een Surinamer, Ricardo. Mohammed zijn beste vriend, praat daarom vaak de Surinaamse taal met zijn vriend, het Sranantongo. Mohammed zijn buren zijn Ghanezen, hij hoort zijn buurvrouw regelmatig haar zoon uitschelden voor ‘KWASIA’.

De straattaal is voor mij een taal waarin iedereen zijn eigen moedertaal verwerkt. De jongeren van tegenwoordig gebruiken deze ‘taal’ om elkaar beter te kunnen verstaan en om beter te kunnen communiceren. Je leert meer over een andere taal en als iemand je in die taal begroet is het daarom ook niet zo raar. Ik woon in de Bijlmer en vind het superleuk om straattaal te praten. Je leert meer over elkaars afkomst en weet wat andere mensen bedoelen. Straattaal is voor mij daarom gewoon een taal. Zoals je een Frans woordenboek hebt, zo heb je ook een woordenboek van straattaal. Je leert toch ook Frans om in het Frans met andere Fransen te kunnen communiceren? Dus waarom zou je geen straattaal gebruiken?

“Bij het opgeven van het huiswerk wordt ook de tijd bekend gemaakt die de leerlingen naar de inschatting van de docenten nodig hebben voor het maken of leren daarvan. Daarbij geldt de vuistregel van circa vijftien minuten per vak per keer in klas 1 tot oplopend tot circa dertig minuten per vak in de klassen 4 en hoger.” Dat staat in het leerlingenstatuut van SGR en Exellius.

Hoe vaak wordt dit inderdaad gedaan? Misschien  vijf keer. De docenten zijn goed in te veel huiswerk opgeven. Ze zeggen dat je er maar een halfuur over zou moeten doen, maar per dag heb ik doordat er voor zes vakken een halfuur huiswerk is drie uur huiswerk. Die veronderstelling klopt trouwens ook niet, want voor bijvoorbeeld Spaans moet ik ongeveer een halfuur werken en nog een uur woordjes leren. En dan hoef ik alleen nog maar drie halfuren Engels, muziek en wiskunde te doen. Tja, probeer dan nog eens naar al die interessante musea te gaan én minstens negen uur te slapen per nacht.

Weet iemand nog wat ‘vakantie’ betekent? Want dat is niet meer ontspannen zonder school, maar juist extra tijd om nog meer huiswerk te doen! Eerlijk gezegd ben ik wel jaloers op mensen die kader doen, omdat ze niet eens huiswerk krijgen in het weekend.

En dan hebben we ook nog strafwerk omdat je je huiswerk niet maakt: “De docent die de reden waarom een leerling het huiswerk niet heeft kunnen maken of leren niet aanvaardbaar acht, kan hiervoor een sanctie opleggen.” De reden die de docent niet aanvaardbaar acht, is meestal: ‘We hebben te veel huiswerk’. En dat strafwerk zorgt er dan weer voor dat je je huiswerk niet kan maken omdat je te veel te doen hebt.

De conclusie: er wordt altijd wel huiswerk gegeven en het huiswerk is meestal veel. Veel meer dan dat halve uur per vak.

Wat ben ik toe aan een zomervakantie.

De economie treft iedereen, waaronder mijn familie. Mensen worden ontslagen en waarom…? Bezuinigingen, bedrijven gaan failliet, mensen worden ontslagen en worden zelfs dakloos . Mensen die je kent en om wie je geeft. Je ziet hoe ze er onder lijden; het is gewoon te zielig om aan te zien en hoe denk je dat die bezuinigingen zijn gekomen… doordat mensen te veel geld uitgeven en dan lenen ze weer geld, maar dat kunnen ze niet betalen. Dus de belastingdienst krijgt ook geen geld meer, dus wil de regering bezuinigen, waardoor het meer mensen treft. Mensen die gewoon een normaal leven hebben, alles goed doen, maar toch worden ze ontslagen. Er zijn ook jongeren die een baan zoeken en die vragen minder geld voor meer werk, misschien doen ze hun werk goed. Meestal hebben ze een goed voorbeeld nodig om van diegene te leren. Toch wordt diegene ontslagen en de jongeren doen maar wat. Er zijn ook jongeren bij die maar wat doen en daardoor presteert het bedrijf minder dan normaal en zo gaat dat bedrijf failliet.

Ik vind dat de mensen beter en slimmer met hun geld om moeten gaan, en dat de jongeren minder moeten gaan klungelen. En dat ze moeten doordenken om antwoorden te zoeken voor een oplossing. Ik vind dat de regering dat ook moet doen en samen moet werken met andere landen. Dat we samen tot een oplossing komen om de economische crisis en de bezuinigingen te laten stoppen. Ik vind dat iedereen samen moet werken om de wereld te verbeteren. Ik hoop ook gewoon dat we allemaal tot de oplossing komen en de oplossing is iets wat jij vindt en wat ik vind. Een oplossing is altijd het antwoord op problemen, en dit is een probleem dat iedereen treft. De regering zegt dat we moeten bezuinigen maar dat veroorzaakt meer problemen. Zoals ik al zei: mensen worden ontslagen, kunnen haast niet aan geld komen, bedrijven gaan failliet.

Het is ook best wel raar dat je iemand zo in een huis ziet zitten en na drie weken zie je hem buiten bedelen om wat geld of wat eten. Ik vind het het meest erg voor de mensen die kleine en jonge kinderen hebben en dat ze heel hard moeten werken om de kinderen alleen onderdak en wat eten te geven. Ik hoop gewoon dat dit soort economische problemen snel worden opgelost. En de oplossing die mij het beste lijkt is dat mensen beter moeten nadenken over dit soort situaties. Ik vind het leven maar oneerlijk.

Chavez Jubitana

290 dagen, 17400 uren, 1044000 minuten:  deze tijden zit je gemiddeld opgescheept met de andere kinderen in de klas. Vaak genoeg word je tegen je wil in een klas gezet, de optie om te veranderen van klas bestaat misschien, maar wordt niet gehanteerd op elke school. Omdat je geen keuze hebt om je klasgenoten te kiezen is de kans groot dat er in je klas een of twee rotte appels komen te zitten.

Rotte appels zijn de leerlingen die het voor anderen verpesten door onder andere: er voor te zorgen dat de activiteiten waarop jij je zo erg verheugt gestopt worden, de sfeer te verpesten of ervoor te zorgen dat de andere appels (leerlingen) zich niet meer veilig voelen. Dit kan gezegd worden als je kijkt vanuit de ogen van de in dit geval gedupeerde.

Als je nu niet leert om te gaan met verschillende karakters, hoe wil je het dan later in de maatschappij redden? Want daar zijn er de meest uiteenlopende karakters. Daarom zie ik school als een training die je leert om open te zijn naar anderen, alleen begrijpen veel mensen dit niet. Je best doen op school is niet genoeg, je moet leren omgaan met anderen. Dit zorgt er ook voor dat je het gaat maken later.

Maar als we kijken vanuit het standpunt van de rotte appels kunnen we zeggen dat dit niet zo is. De rotte appels gedragen zich normaal, ook al is dit soms extreem. Hiermee wil ik zeggen dat het kan zijn dat de andere leerlingen hier niet mee weten om te gaan. We kunnen makkelijk zeggen dat de persoon die voor je zit het verpest voor de anderen, maar hij gedraagt zich normaal, Waarom zou hij onder zijn gedrag moeten lijden? Tevens proberen de andere leerlingen ook niet te communiceren met de ‘rotte appels’. Als dit niet eens gebeurt, hoe wil je dan een eenheid, elftal of familie worden?

Rotte appels bestaan dus niet, het zijn gewoon net als jij leerlingen, maar wat excentrieker. De term wordt alleen gebruikt om een groep leerlingen in een kastje te stoppen, zodat de anderen zich veiliger gaan voelen. Dit kan in het jaar 2013 niet meer. We moeten gewoon op een lijn komen, de appels moeten minder verlegen worden en de rotte appels moeten wat minder excentriek doen. Als het lukt om dit te doen, wordt de klas wat elke docent wil: de perfecte klas. Maar de vraag is of dit voor altijd zal blijven.

Verleden, heden en de toekomst. Drie woorden waarbij je niet echt stilstaat, maar die toch weer een belangrijke rol spelen in je leven. Deze woorden vertellen veel over je leven. Een, het verleden, over wat je al hebt gedaan. Een, het heden, over de belevenissen die je nu maakt. En de laatste, de toekomst, over alles wat er nog in kan gebeuren.

In vergelijking met het verleden valt het heden altijd tegen. Wij maken ‘vroeger’ mooier om met onszelf te kunnen leven. Steeds maar nieuwe herinneringen blijven maken, om zo de toekomst een beetje uit te stellen. En dat is waar het begint. Je toekomst begint op het punt in je leven waar je vooral herinneringen ophaalt, om vervolgens nieuwe te maken. Door je open te stellen om de fouten te zien uit het verleden, kun je je openstellen voor de toekomst en de nabije belevenissen.

Maar nu vraag ik me af: wanneer begon mijn toekomst? Of moet die – zoals het woord eigenlijk bedoeld is – nog gewoon beginnen? Ik weet dat ik geen moeite heb om details uit mijn verleden terug te halen naar het heden. Omdat mijn emoties van toen heel vrolijk waren. Er zijn natuurlijk een paar minder leuke herinneringen .Maar dat is eigenlijk toch wel weer de essentie van herinneringen en toch weer een stap naar de toekomst.

Maar door al dat gedonder over de toekomst en het verleden, en hoe die twee elkaar ‘linken’, wordt het heden zwaar ondergesneeuwd. Voor mij is het heden een vaag moment. Maar zoals we het nu bekijken, is het zowel het einde van het verleden, als het begin van de toekomst. En wat nog mooier is, alleen vanuit het heden kun je terugkijken of vooruitkijken.

Je kunt dus altijd blijven hangen in het verleden, denkend over hoeveel dingen je fout hebt gedaan of eens een blik werpen in de toekomst, je heden veranderen en daarmee ook jezelf. Niet alleen zal dit veel om je heen veranderen; wanneer je dan terugkijkt naar het verleden, zal het een stuk vrolijker zijn, aangezien je weet wat je hebt bereikt, met alleen maar een positieve instelling naar de toekomst toe!

Mijn familie is al twee generaties lang ‘gebroken’. Dat wil zeggen, mijn grootouders en al hun kinderen zijn minstens één keer gescheiden.

Onder die kinderen vallen mijn ouders. Eén jaar na mijn geboorte liepen de spanningen te hoog op en verliet mijn moeder mijn vader op een middag dat hij aan het werk was. Ik geloof nog steeds dat ze daarmee de juiste keus heeft gemaakt, want als ik naar het verleden kijk, zie ik dat dingen ons een stuk slechter af hadden kunnen gaan als het gezin bij elkaar was gebleven. Als ik naar de oude vakantiefoto’s van mijn vader kijk – toen hij iets ouder dan ik was en zijn ouders nog getrouwd waren – is de spanning tussen de Koemars te voelen door het fotopapier heen.

Niet dat ik naar het verleden hoef te kijken om ongelukkige gezinnetjes te zien. Ik hoef het zelfs niet bij mijn eigen bloedlijn te houden.

Als ik aan het werk ben in de KFC – ik ben cassière, maar maak ook tafels schoon – hoor ik vaak genoeg mensen ruzien. Dagjesmensen, vaak van Hollandse afkomst, die gekomen zijn om één of andere voetbalwedstrijd bij te wonen. Soms is bepalen wat ze willen eten al genoeg om een hevige discussie te ontketenen, maar ook tijdens de maaltijd wordt er vaak heel wat afgesnauwd.

‘’Jij zit ook echt alléen maar  op je telefoon!’’ hoor je zo’n vader dan tegen zijn dochter grauwen. ‘’Heb je je fantastische, liefhebbende ouders soms niks te melden?’’

Nee, waarschijnlijk niet, en ondanks die arrogante, verwende koppen die die meisjes hebben, kan ik het ze niet kwalijk nemen. Natuurlijk is het ongezellig als je tienerdochter niet tegen je praat, maar zeg nou zelf. Die ontevredenheid en stress die van die ouders afstraalt, zal ook weinig positiefs aan een gelukkig gezinsleven bijdragen.

Onder de buurtbewoners zelf zie ik veel minder van dit soort taferelen, maar dit kan ook komen omdat de meeste ´gezinnen´ die uit de omgeving zelf komen alleenstaande moeders zijn. Ze zijn streng voor hun kinderen en lijken altijd haast te hebben, en hoewel ik niet denk dat ontbreken van een vader een groot probleem is voor de kinderen zelf, kan ik me niet anders voorstellen dan dat die moeders vóór het eind van de dag al uitgeput zijn. Mijn moeder had het vrij makkelijk met mij omdat ik rustig was, maar sommige van die kleintjes die die vrouwen bij zich hebben… Tjeetje.

Zelf wil ik geen ongelukkig gezin, evenmin wil ik een alleenstaande moeder worden, en ik heb er vertrouwen in dat mijn generatie het beter zal doen. Velen zeggen dat kinderen uit eenoudergezinnen later zelf ook zullen scheiden, maar ik geloof dat die ketting in de toekomst gebroken zal worden. Wij hebben de fouten gezien die onze ouders hebben gemaakt en realiseren ons dat we het niet alleen veel makkelijker kunnen maken voor onze kinderen, maar ook voor onszelf als we gewoon bij onze partner blijven en minder grote problemen maken van de kleine dingetjes.

William ‘Willie’ Groves wordt in 1893 op 24-jarige leeftijd voor een bedrag van meer dan £100, – getransfereerd van West Bromwich Albion naar Aston Villa. William Groves staat bekend als de eerste speler die voor een hoger bedrag dan £100, – werd getransfereerd. Johan Cruijff, wie kent hem niet, de man met de leuke uitspraken ‘Ieder nadeel heeft zijn voordeel’ of ‘Als wij de bal hebben, kunnen hun niet scoren’. Cruijff, misschien wel een van de allerbeste voetballers uit de Nederlandse geschiedenis, werd op 26-jarige leeftijd voor een bedrag van ruim €1.200.000 getransfereerd van het Amsterdamse Ajax naar het Catalaanse Barcelona. 

Langzaam maar zeker liepen de transferbedragen op. En nu, 120 jaar later, staat het recordbedrag op naam van Cristiano Ronaldo, een Portugese voetballer die in het jaar 2009 van het Engelse Manchester United naar het Spaanse Real Madrid ging. De twee grootmachten waren het eens over een bedrag van maar liefst 94(!) miljoen euro.  Te gek voor woorden zou je zeggen! In 120 jaar zijn de bedragen verschrikkelijk opgelopen, maar gaat het niet de verkeerde kant op zo? 

Onlangs heeft een onbekende club 300(!) miljoen geboden op Lionel Messi, door velen gezien als de allerbeste voetballer momenteel, zo niet aller tijden. Ik denk dat de bedragen in de toekomst nog meer kunnen oplopen. Voor hetzelfde geld komt er net als in films een sjeik met een koffer vol met geld op tafel voor Lionel Messi. 

Maar hoort dit wel? Lionel Messi is toch ook maar een mens? Is hij meer waard? Heeft hij drie benen? Of kan hij gedachten lezen? Volgens mij heeft hij net als ieder ander mens twee benen en twee armen, eet hij, slaapt hij en gaat hij naar de wc. 

En dan heb ik het nog niet over de salarissen gehad die de spelers krijgen bij de clubs. Zelf werk ik bij de C1000, en ben ik allang blij met een maandsalaris van €300,-. Wat als ik je zeg dat Cristiano Ronaldo dat in een half uur verdient? 

Op jaarbasis krijgt hij ruim twaalf miljoen, en Lionel Messi dik tien miljoen. Deze week heb ik gelezen dat Yaya Toure, die bij het Engelse Manchester City zijn contract heeft verlengd. Omgerekend krijgt Yaya Toure €1516, – per uur! Lekker zwemmen in het geld. 

Manchester City werd in 2008 voor ruim 180 miljoen gekocht door de Abu Dhabi United Group (ADUG). Het plan van ADUG is om miljoenen in Manchester City te pompen en er een topclub van maken. Hoe? Spelers voor belachelijke bedragen binnenhalen. Niet alleen Manchester City is gekocht door investeerders, zo ook Vitesse, de Arnhemse club. 

Clubs als Real Madrid, FC Barcelona, Atletico Madrid en Valencia hebben grote schulden. Zo hebben FC Barcelona en Real Madrid hebben allebei een schuld van zo’n 600 miljoen euro. Atletico Madrid staat voor meer dan 500 miljoen euro in het rood, Valencia bijna 400 miljoen euro. Gelukkig heeft de Spaanse regering actie ondernomen.  Alle Spaanse clubs moeten hun schuld voor 2020 hebben afgelost.

Op de tafel zie ik weer een foto staan. ’t Is een foto van m’n vader en die kijkt me lachend aan. En z’n ogen brengen mij weer naar die tijd.

In ieders leven zijn er ups en down. Soms is er in je leven iets ergs gebeurd dat je de rest van je leven niet snel zal kunnen vergeten. Toch moet je door met het leven, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je verleden kun je niet zomaar uit wissen, het blijft een stukje  van je leven, een stukje van jou. Vaak krijg je dan het advies dat je er niet meer aan moet denken, het los moet laten en door moet gaan met je leven. Maar probeer dat maar eens , je zal er hoe dan ook op wat voor manier aan herinnerd blijven worden. Je zult het zelf een plaats moeten geven, en er vooral de tijd voor nemen, want iets echt loslaten kost tijd. Maar je zult toch verder moeten gaan.

Het heden, het nu en niet het verleden. Velen zouden zeggen dat leven in het heden makkelijk is. Je staat elke ochtend toch gewoon op en doet wat je altijd doet? En toch is dat niet zo. Je focussen op het heden is moeilijk. Je bent altijd met andere dingen bezig die je doen denken aan het verleden of juist aan de toekomst. Op de jonge leeftijd van veertien jaar ben ik nu al druk mijn toekomst aan `t plannen. Weer niet bezig met `t heden. Het is moeilijk om alleen in het nu te leven, maar toch is het belangrijk dat je nu leeft en niet later. Je jeugd zal je nooit meer opnieuw beleven, de tijd zonder zorgen kan elk moment verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het is belangrijk van je leven te genieten zoals het is en de nare dingen die gebeuren los te laten en je focussen op de leuke dingen.

Waarom plannen mensen? De meeste mensen plannen voor morgen, volgende maand, en volgend jaar. Er is een gezegde dat luidt: ‘Het leven is wat er gebeurt terwijl jij bezig bent met het plannen van andere dingen.’  Een voormalige Amerikaanse president zei: “Bij de voorbereiding van de strijd heb ik altijd ervaren dat plannen nutteloos zijn, maar de planning is onmisbaar.” Als de dingen niet gaan zoals we gepland hebben, waarom is  plannen dan nog steeds belangrijk? Iets willen bereiken zonder plan gaat niet lukken; je moet altijd precies weten wat je gaat doen en hoe je het gaat doen. Ik denk dat het klaar hebben van een plan voor de toekomst zeer belangrijk en slim is. Als voorbeeld: het kiezen van een profiel dat bij jou past en iets voor je kan betekenen in de toekomst. Er zijn talloze banen en beroepen in deze wereld. Hoe moet ik nu de juiste te kiezen? Hoe kan ik weten wat het beste is, dat mijn talenten, mijn persoonlijkheid en alles wat mij mij maakt bij de gezondheidszorg liggen? Om de juiste keuze te maken moet je jezelf kennen en zo ongeveer weten wat je later wilt worden.

Als je depressief bent, leef je in het verleden. Als je bezorgd bent, leef je de toekomst. Als je vrede hebt, leef je in het heden.

Op 24 Juni 1987 was een jongen geboren in Rosario, Argentinië. Zijn vader was een staalbewerker en zijn moeder een schoonmaakster. Deze jongen groeide op in een arme buurt en toen hij 5 jaar oud was, ging hij op voetbal. Hij ging spelen bij de club die zijn vader had op gezet. Dit was een moment dat de geschiedenis van voetbal voor altijd heeft veranderd. Deze jongen was namelijk Lionel Andrés Messi.

Lionel was vroeger een normale jongen. Een normale jongen met een groot talent: een talent voor voetbal. Al vanaf een heel jonge leeftijd kon iedereen al zien dat Lionel later iets heel groots zou worden. Toen Lionel 11 jaar oud was werd bij hem groeihormoondeficiëntie geconstateerd. De club waar hij toen bij zat, was niet bereid om de behandeling van $900 per maand te betalen. De baas van de Catalaanse club FC Barcelona was wel bereid om dit te doen. Hij had al eerder van Lionels talent gehoord en hij betaalde uiteindelijk een ticket naar Barcelona voor Lionel en zijn vader. In Barcelona mocht Lionel meetrainen met FC Barcelona. Hij viel meteen in de smaak en de baas schreef toen een contract op een zakdoekje, want hij had geen papier.

Nu, 14 jaar later, wordt Lionel Messi beschouwd als één van, of misschien wel de beste voetballer aller tijden. Niet gek, als je alleen al naar zijn statistieken kijkt. Hij heeft nu al records op zijn naam als meeste doelpunten in één kalenderjaar, meeste keren Beste speler van het jaar gewonnen en dit allemaal op de leeftijd van 25 jaar oud. De meeste voetballers kunnen hier alleen maar van dromen maar Lionel niet, hij heeft zijn dromen waargemaakt.

Messi staat bekend om de manier waarop hij dribbelt met de bal. Velen zeggen dat het lijkt alsof de bal vast zit aan zijn voeten. Hij wordt vaak vergeleken met oud-voetballer Diego Maradona. Ze waren allebei kort, komen uit Argentinië en hadden dezelfde speelstijl. Zelfs Maradona heeft gezegd dat Messi de beste speler is die hij ooit heeft gezien.

Lionel is nu bijna op het toppunt van zijn carrière en hij heeft nog een contract tot 2018. Hij zal vast niet voor altijd de beste blijven, maar nog zeker voor een lange tijd. Hoe lang zal het wel niet duren totdat iemand zijn records weer verbreekt? Hier kan ik natuurlijk niks over zeggen, want jammer genoeg kan ik niet in de toekomst kijken. Wel kan ik zeggen dat ik, en nog veel meer mensen van de hele wereld alleen nog maar gelukkig kunnen zijn. Een speler van deze kwaliteit zie je namelijk maar één keer in je leven.

Mobiel bellen is praktisch en leuk en zo zijn er miljoenen mensen in Nederland en miljarden bellers en belsters ter wereld die gebruik maken van een mobiele telefoon. Vraagt u zich ook wel eens af hoe het vroeger was zonder telefoon ?

Vroeger hadden de mensen niet zo’n handig elektronisch apparaatje waarmee ze elkaar overal konden bereiken. Toen schreef men elkaar nog brieven, wat me eigenlijk wel leuk lijkt: je kon zien hoe die persoon foutjes maakte tijdens het schrijven en dan voel je ook de emotie erachter. Niet zo lang geleden werd de telefoon uitgevonden; toen was het nog vermoeiend. Ze waren heel erg zwaar en niet allemaal waren draagbaar, ze pasten niet in broekzakken en ze waren extreem duur en zagen er niet echt aantrekkelijk uit..

Tijdens de jaren sinds de eerste telefoon begon men zich steeds verder te ontwikkelen met technologie. Er zijn heel wat nieuwe merken erbij gekomen. Sommige merken kun je je nog herinneren van vroeger, maar de telefoons zijn alleen in een nieuw jasje gestoken. Mobiele telefoons zijn van ongeveer 340 gram naar ongeveer 112 gram gegaan. Ze worden steeds lichter en ook het uiterlijk is verandert, mensen kiezen vaak voor de allermooiste en beste telefoons. De besturingsprogramma’s  van de telefoons zijn ook verbeterd, de prijzen van de meeste telefoons zijn ook wel redelijk. Maar als je een bekend merk zoals de iPhone, een Blackberry of de nieuwste Samsung wilt, dan moet je er wel voor dokken. De mobiele telefoon is van de abcknoppen naar een volledig qwertytoetsenbord gegaan en nu zelfs naar touchscreen; dat maakt het typen gemakkelijker.

Door de technologie van nu verwacht men in de toekomst veel betere mobiele telefoons. Sommige verwachtingen zijn heel erg onrealistisch. Het besturen van een telefoon met je gedachten lijkt me onwaarschijnlijk. Mobiele telefoons zullen wel steeds lichter worden en misschien ook veel kleiner. Het toetsenbord zal misschien ook verdwijnen. Er zal van alles te vinden zijn in de app world en er is een kans dat de mens praten minder als communicatiemiddel zal gaan gebruiken. De prijs zal zeker ook gaan stijgen want nu al zijn de smartphones heel erg duur en ze worden steeds duurder. Als voorbeeld: de iPhone 4/4s kostte rond de 600 euro toen hij uitkwam. Een jaar later kwam de iPhone 5 en die kost ongeveer 700 tot 800 euro. Smartphones zullen voor sommige mensen dus niet betaalbaar meer zijn.